Ірына Ляшкевіч. Вас я чакала
Дата публікацыі: 27.08.2018
1261
Спадарыня Ірына -- паэтка, сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў, настаўніца музыкі, кіраўніца ўзорнага дзіцячага фальклорнага аб'яднання "Згадка", краязнаўца, збіральніца і выканаўца старадаўніх палескіх песень.
Вёска Мачуль на Століншчыне стала для аўтаркі і месцам нараджэння, і сталення, і жыцця, і крыніцай натхнення для шматлікіх паэтычных тэкстаў, многія з якіх прысвечаныя апісанню пейзажаў. Дзякуючы вершам Ірына фіксуе моманты прыгожага, праявы Боскага ў паўсядзённых вясковых выявах і сюжэтах. У побытавых, на першы погляд, сітуацыях, у штодзённых з'явах бачацца глыбіня пачуццяў і повязь лірычнай гераіні з універсумам прыроды, а таксама спробы зазірнуць у "залюстроўе" жыцця.
Поўня
Яна адна над зіхаценнем свету
са стрыманасцю, годнасцю шляхцянкі...
Бяссонніцаю стала для паэта,
натхненнем і каханкаю да ранку.
Глядзіцца ў мора з велічным спакоем.
Яна ўладарыць над зямнымі снамі,
прызначаная Божаю рукою
святлом сваім дзяліцца паміж намі.
Практычна ніводная вершаваная кніга не абыходзіцца без любоўнай лірыкі. Зборнік Ірыны Ляшкевіч -- не выключэнне. Яе гераіня -- класічная (калі можна так выказацца) для паэзіі, якую ствараюць жанчыны сярэдняга веку, -- дзеліцца з чытачамі і чытачкамі сваім эмацыйным досведам і перажываннямі пра каханне калі няшчаснае, а калі і шчаслівае. Як у рэальным жыцці.
Сентыментальнасць, настальгія, рамантыка родных краявідаў, успаміны дзяцінства -- многае з гэтага можа стаць блізкім любому чалавеку, які возьме ў рукі новую кнігу Ірыны Ляшкевіч. Напрыклад, вось яркая і кранальная паэтычная замалёўка-згадка, ад прачытання якой на сэрцы становіцца цёпла:
***
Мне зноў згадаўся цёплы ранак:
Надкусваючы свежы хлеб,
Дзяўчынка выбегла на ганак
і закрычала: "Ку-ра-слеп!"
Мядова-залатыя зоркі
Аблюбавалі мурагі.
На ціхіх сонечных пагорках
Зліліся ў жоўтыя кругі.
І колькі шчасця, хвалявання
Сустрэча гэта прынясла!
Аблашчанае сонцам ранне,
Над кветкай першая пчала.
А голас радасны дзяўчынкі
Быў чуцен нават і здалёк.
У светла-срэбраных расінках
Іскрыўся промнямі дзянёк...
Ды згас аднойчы прамянёвы.
Дзяўчо згубілася ў вясне.
А кураслепу шал агнёвы
Хвалюе і сягоння ў сне.
У гэтым зборніку ёсць тое, чаго ў сучасным, стоадсоткава аблічбаваным свеце не хапае: сонечныя промні, пахі кветак, шамаценне лістоты і траваў, свежае паветра, цурчэнне крынічнай вады, стрэхі драўляных хат, на якіх гняздуюць буслы. І гэта ўсё -- проста, ясна, натуральна, гэта нашае роднае, сваё. І калі ў чытача няма магчымасці зараз жа кінуць усе гарадскія справы і выбрацца на прыроду, то ён можа атрымаць сваю порцыю добрых пачуццяў, адгарнуўшы старонкі зборніка Ірыны Ляшкевіч.
Віка Трэнас
